Late update, lang verhaal!

Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn laatste verhaal heb geschreven. Na vele verzoeken (wat ik trouwens erg leuk vind) zal ik bij deze de laatste weken “kort” proberen samen te vatten. Ik heb stiekem even tussen mijn foto’s moeten spieken om te herinneren wat ik ook alweer gedaan heb!

Hoe is het hier? De “sleur” begint er een beetje in te komen. Dat bedoel ik echter niet in negatieve zin! Het voelt alsof het wekelijkse ritme er aardig in zit en de situatie meer eigen wordt. Van thuis krijg ik steeds minder mee. Dat is toch nog moeilijk. Ik mis het wel!

De omgeving daarentegen verandert hier niet en blijft even prachtig. Het weer begint beter te worden wat het nóg mooier maakt. Ik ben er dus ook weer een paar keer op uit geweest. In het weekend na mijn laatste verhaal heb ik met Max een dolphin cruise gedaan in Jervis Bay. Hij vertrekt over een maand (dan lijkt de tijd toch opeens snel te gaan), dus de weekenden dat hij geen reizen maakt, proberen we nog wat tochtjes in de buurt te doen. Op het programma van de dagtour stond geschreven dat we o.a. een stop in Kangaroo Valley zouden maken, dus Max's ogen begonnen alweer te glunderen. Die leert ook nooit! Want natuurlijk voorspelt de naam wel veel goeds, maar in werkelijkheid had deze plek niks met kangoeroes te maken. Althans niet in die zin dat we ze daar te zien zouden krijgen. Alweer teleurgesteld was hij dus.. Dolfijnen hebben we wel gezien, waar we ook voor gingen, dus dat was een succes. Ook een walvis, maar die liet zich helaas wegjagen door een vissersbootje op volle vaart. Op de boot bleek dat we precies de goede plek gekozen hadden (idee van max, ik heb geleerd dat ik niet altijd naar hem moet luisteren, maar in dit geval had hij zeker gelijk!). De passagiers voor ons werden kots(letterlijk)misselijk en achter ons kregen ze al het opspattende water over zich heen. Pech voor hun bleef het echter niet zomaar bij een paar spatten. Geluk voor ons dat we ons kapot hebben gelachen!
Op weg naar Jervis Bay viel het me weer op wat een overvloed aan eucalyptus bomen dit land heeft. Dat liet me realiseren dat het dus overal blauw kan zijn, zoals in de Blue Mountains, gezien deze kleur door de zon en eucalyptus olie wordt veroorzaakt. Onze reisleider van de dag bevestigde dit en voegde er nog eens aan toe dat de mountains niet eens mountains zijn, maar heuvels bestaande uit oude ophopingen van zand. Vanaf dat moment leek deze plek toch wat minder uniek dat gezegd. Maar dat neemt niet weg dat het een prachtige omgeving is en zeker de moeite waard om te verblijven. Ik heb er dus een paar weken geleden ook niet lang over na hoeven denken toen Sonja, de Duitse die me ook voor het Koala weekend uitgenodigd had, me vroeg om met hetzelfde viertal een weekend in de Blue Mountains te kamperen. Sounds like a plan! :)

Zoals we hadden verwacht werd dit een super weekend. Op zaterdag voor vertrek zakte dat idee eerst tot ongeveer in m’n schoenen toen ik wakker werd en het bleek te regenen. Ik dacht dat dat alleen in Nederland kon gebeuren!!! De hele dag was het zo mistig en regenachtig dat het lastig was honderd meter vooruit te zien. Dapper als we waren zijn we toch vertrokken met een gehuurde auto en een vierpersoon tent in de kofferbak. Toen we besloten even te stoppen bij een look-out punt voor een enorme waterval, bleek de ironie ons snel te achterhalen; totaal geen uitzicht dus! We besloten een wandelpad naar beneden te volgen omdat ons verstand ons toekende dat we ons op die manier onder de wolken zouden begeven, wat betere uitzichten op zou leveren dan van bovenaf. Een betere beslissing hadden we niet kunnen nemen! Door het regenachtige weer en de tropischachtige bomen kwamen we tot de conclusie dat dit voelde als een regenwoud, als dit woord echter gebaseerd zou zijn geweest op de regen. Niet dus, maar toch vonden we het een leuk idee :) Door het neervallende water en de natte omgeving ervaarde ik het als een wandeling in de waterval i.p.v. eromheen. Prachtig! Na een paar uur bleek onze keuze toch wat minder briljant dan we dachten. We hadden namelijk geen eten noch drinken meegenomen naar het uitkijkpunt, niet wetende dat we er een 4 uur durende wandeling van zouden maken. Op die manier hebben we het voor mekaar gekregen om van alle aanbevolen veiligheidsmaatregelen juist het tegenovergestelde te voorzien. En toch overleefd ;) Hiep hoi!
Slapen in een tent met regen is altijd leuk. Heerlijk dat geluid, vooral om in slaap te vallen zou je zeggen! Helaas had niemand eraan gedacht om matrasjes mee te nemen, dus hebben we de hele nacht op de grond gelegen. Auw, dat heb ik de rest van de week gevoeld! Het snurkgeluid van 1 à 3 andere personen naast me, en de kou die rond een uur of 4 toch echt door begon te dringen, maakte het niet makkelijker om de nacht door te slapen. Echter, de verrassingen die een heldere en zonnige zondag ons daarna opleverde (met koude domino pizza als ontbijt), maakte dit alles meer dan goed! Dit keer konden we wel de Three Sisters van dichtbij zien, evenals de mooie uitzichten in de verte! Na een voorbereidde (!!) wandeling van ongeveer 5 uur dit keer, hebben we het weekend afgesloten in een goed Thais restaurant.

Verder heb ik een nog een aantal wandelingen in de omgeving gemaakt. Hier in Wollongong op Mt. Keira, wat prachtige uitzichten over de stad oplevert als je boven komt (12km klauteren en dalen). En een week later een coastwalk naar Kiama (bekend van de blowhole). Met deze laatste groep hebben we besloten om een loop voor het goede doel te doen, wat ondertussen alweer afgelopen weekend is geweest. Dit was een 7 bridges walk in Sydney van 26.3 km. De spierpijn viel gelukkig mee. Ik voelde me zelfs best fit aan het einde. Dus ik besloot dat dit een goede oefening is geweest om toch echt een keer die Kennedymars te proberen!
Wat ik bedoelde met “deze groep” zijn voornamelijk Europeanen. Duitsland, Zwitserland, Italië en Engeland. Het leuke is dat we ons allemaal via elkaar hebben leren kennen en allemaal geïnteresseerd zijn om te surfen. Er zijn een paar gevorderden en een paar beginners. Zoals sommigen van jullie misschien op facebook hebben gezien heb ik ook mijn eerste les genomen en al een keer op eigen houtje geprobeerd! Het rechtop komen is toch wel moeilijk en ik verspil mijn meeste energie met terug lopen naar de golven, ondertussen 5 keer te overspoelt worden en weer opnieuw te beginnen. Maar het is wel leuk :) We willen proberen om met elkaar vaker naar zee te gaan. Ik kan waarschijnlijk een surfboard lenen van mijn Italiaans huisgenootje, maar voor nu moet ik eerst een wetsuit zien te vinden. Het is nog te koud om in bikini de zee in te rennen. Weer een uitdaging dus!

Ondertussen zijn we ook nog op excursie geweest met Gundi, mijn accommodatie. Als een stel toeristen in de bus hebben we er een leuke dag van gemaakt. We hebben onder andere de Nan Tien Tempel bezocht, wederom een wandeling gemaakt, dierentuin bezocht (hier voor de tweede keer koala’s gezien en dit keer ook mogen voelen en ruiken; heerlijke eucalyptus geur die ze te danken hebben aan de bladeren die ze eten), nog maar een keer de blowhole in Kiame bezichtigd en naar de Sea Cliff Bridge geweest. Het hoogtepunt van de dag was niet de blowhole van Kiama zelf, maar de walvissen die we in de verte konden spotten. Op dit moment is het einde van het walvis en dolfijnen seizoen, omdat ze vanuit het noorden naar het zuiden terug komen met hun kleintjes. Prachtig als ze uit het water springen! Na een korte Google actie werd mijn vermoede bevestigd dat deze zwart met witte walvissen inderdaad die waren wat wij noemen de orka’s!! Deze periode zijn ze vaak te zien als je goed oplet. Ik heb er zelfs een kunnen spotten toen ik op de bus stond te wachten. Beter kan je je dag niet beginnen toch?!

Met de komst van de Italiaanse begint het in ons huisje ook wat levendiger te worden. Natuurlijk hebben we het geluk dat we af en toe van haar pasta's mogen proeven. Maar toch merk je dat samen eten en dingen ondernemen zoals bbq's of feestjes toch een meer gezamenlijke gevoel geeft, ondanks dat we zo verschillend zijn! Via haar heb ik ook weer wat mensen leren kennen, voornamelijk ozzies, die allemaal even relaxed zijn (het feit dat ze hun eigen alcohol brouwen maakt ze natuurlijk ook niet minder aardig:)). Deze zelfde vrienden hebben me ook geleerd met vuur te spelen. Dat klinkt gevaarlijker dan het is. ’s Avonds op het strand levert dat prachtige plaatjes op! Vooral met een goede fotocamera (nogmaals dank pap en mam!!). Oja, even terug naar het eten.. inmiddels hebben we ook de eerste tiramisu gemaakt, dus Lau als je dit leest, ik kan het nu zelf!;)

Pas geleden ben ik met Valantina en een aantal van deze vrienden naar het Royal national park in de buurt van Sydney geweest. Heerlijk vertoeven met een bbq en het meer naast de zee. Hier was het letterlijke hoogtepunt de negen meter hoge rotsen waarvan we naar beneden zijn gesprongen, om vervolgens in het water terecht te komen. Daar heb ik wel een paar keer van moeten slikken. Ik had er natuurlijk niet over nagedacht dat we diezelfde rots ook moesten opklimmen om weer boven te komen. Ook een uitdaging, maar toch geslaagd! Zo maak je nog eens wat mee aan de andere kant van de wereld!

Als ik dat zo even terug kijk heb ik toch wel weer veel gedaan en al erg lang niks meer geschreven. Excuses daarvoor! Ik zal de volgende update wat sneller proberen te plaatsen!
Ciao,
Christel.

Ps. Ik vind jullie positieve reacties erg leuk, wat me motiveert om verder te schrijven (al leek het daar nu even niet meer op.. ;) ) Thanks!