Mijn eerste conferentie

“Lets see if we can get you to the big international conference in Sydney at the end of October” zeiden mijn begeleiders in het prille begin. Het laatste weekend van oktober was het zover. Geen Halloween party voor mij en helaas ook niet de 25e verjaardag van zusterlief, maar 4 dagen congres over ‘physical activity’ en alles wat daarmee van doen heeft. Ik hoefde zelf niet te presenteren. Maar dat kon toch niet helemaal mijn zenuwen wegnemen. Een groot evenement en belangrijke onderzoekers die ik zou leren kennen. We zouden 4 dagen verblijven met overnachting in een hotel.
Op woensdag zou het congres beginnen, dus hebben we in de ochtend de trein genomen naar Sydney. Even waande ik me in Nederland omdat omgeroepen werd dat de trein geannuleerd was. Dat heb je altijd op zo’n momenten! Uiteindelijk viel de schade nog mee, door extra bussen die op het desbetreffende traject werden ingezet.
Het congresgebouw was gelegen aan Darling Harbour, wat een supermooie locatie is om je tijd door te brengen!! De eerste lezing begon in de middag. Met een van mijn collega's liep ik de trappen op om een plek in de zaal te zoeken. Aan het begin van een vrijwel lege rij zat één jongen die ik aankeek toen we besloten hier plaats te nemen. Even dacht ik hem te herkennen van thuis, maar dat leek me onwaarschijnlijk op zo’n grote afstand, in zo'n grote stad, in zo’n grote zaal en met zoveel publiek. Even wachtte ik af en dacht ik dat het vermoeden niet wederzijds was. Toen ik net mijn hoofd weg wilde draaien hoorde ik hem verbaasd zeggen op z'n limbo's: och, dich bis het?! Dus toch, een van mijn klasgenoten tijdens mijn masteropleiding in Maastricht was naar Australië gekomen om ook dit evenement mee te maken. Hij had met een posterpresentatie in België een toegangsticket voor de conferentie gewonnen en besloot met zijn vader een weekje naar Aussieland te komen. Dat was leuk om een paar dagen wat gezelschap van thuis te hebben! Maar wat raar om hier dialect te spreken. Jullie kennen vast dat gevoel als je op vakantie gaat en opeens iemand van je eigen omgeving achter je hoort praten… Nou, bij deze de troost. Zelfs als je de halve wereld over reist, gebeurt dat dus nog! Het was wel leuk, Joey (ik hoop dat je m'n website opzoekt en je mail achterlaat;)).
Deze vier dagen heb ik veel geleerd. Niet alleen over het onderzoek maar ook over mezelf. Ik heb veel internationale onderzoekers leren kennen en ze bleken allemaal even aardig. Dat is leuk om nu een gezicht te hebben bij de artikelen die je leest. De leukste kant van deze slimme mensen leer je kennen in de avond, aan tafel met een portie goed eten. Dan blijken ze nog humor te hebben ook (hoewel ze dat niet altijd zelf in de gate hebben)!
De volgende editie van dit congres is trouwens in Rio the Janeiro. Klinkt aantrekkelijk hè?! Dus laten we afwachten ‘if we can go to Rio next time’! :)

Over toevallig gesproken (dat valt me in nu ik over Joey schrijf). Wollongong had laatst een festival georganiseerd wat vergelijkbaar is met een dorpsfeest, maar dan iets groter. Hier was ook een klein circus dat we bezocht hebben. Vrij snel kwam een in geel geklede vrouw op het podium die met haar act de show een beetje aan elkaar praatte. Ook zij kwam me bekend voor van thuis, maar deze kans leek me nóg kleiner dit keer! Toch stelde zij zich voor als Shirley Sunflower wat voor mij bevestigde dat ik haar eerder had gezien. Tijdens het straat theater in Sittard welliswaar. Even snel terug geteld denk ik dat dit zo’n zeven jaar geleden is. Dus wederom aan de andere kant van de wereld zie ik precies dezelfde dame, met precies dezelfde show en precies dezelfde outfit. Dat is ‘toevallig’hè?! Ik ben haar dit na de show even gaan vertellen, maar mevrouw was niet heel verbaasd: “Gebeurt regelmatig dat mensen naar me toe komen omdat ze me al eens op een andere plek hebben gezien!”
Vanaf nu sta ik er dus niet meer van te kijken als ik tijdens een vakantie iemand limburgs achter me hoor praten. Ik zal juist verbaasd zijn in het geval dat zich géén herkenbare situaties van thuis voordoen.

Voor de rest zijn de weekenden vrij rustig geweest. Een aantal bbq’s, wat nu steeds aangenamer wordt op het strand! Het weer is nog niet ideaal, maar de temperaturen kunnen aardig zomers aanvoelen op mooie zonnige dagen :) Oja, de laatste keer hebben we vanaf het strand dolfijnen gespot! Die komen hier vrij regelmatig. Maar ik wil toch graag mijn eerste ervaring met jullie delen: Prachtig!
Op het werk beginnen we langzaam de metingen op te starten. We zijn een aantal testmetingen aan het doen bij de kinderen van collega’s. Die zijn het tegenwoordig gewend om proefpersoon te spelen. Hopelijk hebben we snel genoeg kennis en vertrouwen om het echte werk te beginnen en zoveel mogelijk kids uit te nodigen om deel te nemen aan het onderzoek! Ik ben altijd wel een soort van blij en trots als ik de ruimte inloop die we hebben opgezet als “activity room”. Ik voel me bijna zelf een kind in de speeltuin…

Tot slot nog wat goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat ik niet naar huis kom met kerst (ooooh!). Het goede nieuws is dat Tal me komt opzoeken en we samen een zonnige kerstvakantie aan het strand gaan beleven (jeeeej)! Dat voelt heel raar trouwens, ik zie de zomerjurkjes tussen de kerstversieringen hangen als ik door het winkelcentrum loopt. Volgens mijn logica klopt er dan iets niets… Gewoon geen kerst dus dit jaar! Anyway, ons plan is om een auto te huren en met de tent in de kofferbak langs de kust Noordwaards te rijden en te zien hoever we komen. In totaal kunnen we vijf weken samen doorbrengen, waarvan ik er drie niet hoef te werken. Dus drie weken reizen, kamperen en genieten!! Ikke heb er zin in! :)

Een ander goed nieuwtje dat ik vorige week heb mogen vernemen is dat ik in februarie weer bezoek krijg. Linda heeft gelukkig een gezin kunnen vinden en kan als au pair een half jaar in Sydney verblijven. We zijn al langzaam aan het denken wat we samen kunnen doen, dus ik verwacht dat dat ook een leuke tijd zal worden! Ik zie ernaar uit om haar eerste verhaal op haar blog te zien verschijnen :)

Dit keer zal ik geen foto’s uploaden omdat ik helaas een limiet heb. Dus dat bewaar ik liever voor de mooie plaatjes, waarvan ik op dit moment niet veel nieuws in de collectie heb!

Tot snel weer!
Christel.