Spring

Oeps, ik wilde inloggen op de site, wachtwoord vergeten! Dat betekent dat ik alweer te lang niks meer gepost heb. Zoals meestal zal ik nu ook vooral over de weekenden schrijven. Dat zijn tot nu toe de dagen waarop het meeste gebeurt.

In mijn vorige reisverslag hebben jullie gelezen dat ik bij de AFL club ben geweest. Vorig weekend hadden ze de semi-final van hun competitie. Vorig jaar hebben ze een klasse lager de grand-final gewonnen, dus voor hun was dit de kans om weer in de finale te komen. Ik heb besloten mee te gaan toen ze me die kans aanboden. Het was de eerste dag voor mij met een hoog zongehalte, dus fijn weer om naar de wedstrijd te kijken (en natuurlijk verbrand omdat ik het nog niet zo belangrijk vond om zonnecrème te kopen, ondanks dat dat wel zeer wordt aangeraden hier!). Helaas zijn ze flink ingemaakt, dus geen finale, maar wel leuk om het spel in wedstrijdverband te hebben gezien!

Op zondag ben ik met Max naar Sea Cliff Bridge geweest. Een bekende brug in de buurt van Wollongong vanwege de unieke constructie. Met zijn achtergrond in civiele techniek was dit echt een uitstapje voor Max. En wederom een mooie dag om erop uit te gaan. Het is wel te merken dat het richting lente gaat! Ik ging dus graag mee. De brug is langs een berg gebouwd, omdat de originele weg altijd geblokkeerd werd door afvallende rotsen. Door de weg een stuk van de berg af te bouwen, in de vorm van een brug, hebben ze dit probleem opgelost. Hier hebben we wat rondgelopen, wederom te veel foto’s gemaakt en zelfs een wilde zeehond in het water kunnen zien! Dat maakte de dag helemaal geweldig:)

Afgelopen week was mijn begeleider nog out of office. Zijn tweede kindje is geboren, een meisje genaamd Heidi. Gisteren hebben we dat gevierd met lekkere cupcakes, met dank aan Xanne!
Verder had ik samen met Max een dagtripje geboekt naar de Blue Mountains op zaterdag. Omdat we allebei graag veel willen zien en ondernemen, beginnen we een beetje weekend-maatjes te worden. Het was geen goedkoop tripje, maar zeker de moeite waard! Bovendien was het de eerste officiële lentedag, dus dat moest gevierd worden (natuurlijk wisten we dat van te voren niet, maar soms maak ik mensen graag wat wijs).
Om 5.30am hadden we de trein naar Sydney. Onderweg hebben we van achter het raam genoten van de zonsopgang boven zee. Bij Sydney Central werden we opgepikt door een oud busje, bestuurd door een oude man Dave, een richtige Oz! Zo enthousiast als hij ons ontving op de pick-up locatie, heeft hij ook even enthousiast de hele dag aan een stuk door verteld over Sydney, de historie, Blue Mountains en nog veel meer waar ik waarschijnlijk nog niet eens de helft van heb meegekregen! Wel erg leuk hoe hij overal in opging, ondanks dat hij deze verhalen elke dag opnieuw vertelt. Op de heenweg naar de Mountains heeft hij ons eerst door het Olympisch park van 2000 gereden, en natuurlijk een hoop verteld;) Dit park wilde ik super graag zien, dus mijn dag kon al niet meer stuk (ondanks dat we het alleen vanuit het busje konden zien). Daarna werd het alleen nog maar beter! Toen we in de richting van de Blue Mountains kwamen zijn we gestopt bij een uitzichtpunt. Daar kregen we 10 minuten om ons de ogen uit te kijken. Wauw! Foto’s kunnen dit waarschijnlijk het beste omschrijven. Omdat Dave in de Blue Mountains woont (!!) en elke dag mensen naar deze plek brengt, weet hij precies hoe je de beste shots kunt maken. Erg handig! Voordat we echt de Mountains ingingen, hebben we geluncht in een klein dorpje en heeft Dave ons verteld over wat we te zien zouden krijgen. De hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk) zijn The Three Sisters, waarover de mythe onder de Aboriginals gaat dat dit drie verstenigde dochters van een “witch doctor” zijn, de watervallen en de steilste treinrails ter wereld (een helling van 52 graden voor de wiskundigen onder ons).
Na wederom een aantal prachtige uitzichten en veel verhalen zijn we terug gekeerd naar Sydney om hier een cruise met een ferryboot na zonsondergang te maken. Onderweg zijn we eerst nog gestopt bij een rotstekening van een kangoeroe, gemaakt door Aboriginals, wat een tegenvaller was voor Max. Die zit al weken te popelen om een kangoeroe in het wild te zien (ik natuurlijk ook), dus toen hij dit woord in de beschrijving van de tour las, werd hij helemaal happy. Viel dat even tegen toen het om een tekening bleek te gaan! Je kan je voorstellen dat ik hem op dat moment even uitgelachen heb :)
Op de weg terug kregen we nog even de gelegenheid om rond te lopen (ofja, dat heb ik ervan gemaakt.. we stopten eigenlijk alleen voor een sanitaire pitstop) in Olympic Park, waar ik nog wat foto’s heb geschoten van het hoofdstadion en het Olympisch vuur (zonder vuur natuurlijk). De vrijwilligers tijdens de spelen hebben trouwens niks anders gekregen dan reisvergoeding en de eer om hun naam gegraveerd te hebben in een van de ijzeren palen voor het hoofdstadion. Daar zou ik het ook voor hebben gedaan ;)
De “cruise” door Sydney was een perfecte afsluiting van de dag. Een aantal weken geleden heb ik de Sydney Harbour Bridge en Opera House overdag gezien, wat al schitterend was. Maar vanaf het water en by night was dit nog veel beter! Het was wel moeilijk om in het donker goede foto’s te maken, vooral als de batterijen van beide camera’s leeg zijn (grrr.. toch maar een reserve kopen), maar naar mijn idee toch een paar mooie plaatjes overgehouden.

Voor zondag had ik besloten een rustdagje te nemen. Uiteindelijk raak ik toch altijd weer actief. Na de boodschappen ben ik met een paar huisgenoten naar het strand gegaan, waar we in het park een groepje jongeren zagen frisbeeën. Ook dit staat op mijn lijstje van things-to-do, dus we zijn ons even gaan voorstellen. Ze waren bijna klaar, maar we mochten nog even mee doen als we wilden. Erg aardig! Bij het voorstel rondje vroeg een van de jongens me in het Nederlands “hoe gaat het”, met een overdreven harde G. Leuk dacht ik, heb je weer zo ene die het probeert. De internationale gesprekken beginnen langzaam namelijk een beetje eentonig te worden. Of je krijgt te horen hoe mooi Nederland is met haar prachtige bloemen (ik ben nog steeds overtuigd dat de natuur hier veel en veel prachtiger is), of ze vragen je iets in het Duits of Nederlands, maar de meeste vragen zich af waarom in Nederland “iedereen” het woord Van in de achternaam heeft en wat dat betekent. Op dat laatste heb ik mijn eigen antwoord bedacht, waarvan ik niet weet of dit het goede is, maar zoals ik eerder vermelde maak ik mensen soms graag wat wijs. Zolang je er zelf maar in gelooft, zullen anderen dat zeker ook doen ;) Maar goed, beleefd heb ik deze gast geantwoord “het gaat goed, dankjewel” en hem daarna in het Engels een compliment gemaakt dat hij goed Nederlands praat. Daarop kreeg ik op mijn beurt het antwoord dat hij zelf uit Den Haag komt. Ai! Dit was dus een uitzondering…

Deze week staat weer in het teken van werken, zwemmen en blijven zoeken naar andere sporten. Ik ben wat zwemlessen aan het volgen omdat ik bij mijn zwemdiploma A helaas geen vrije slag technieken geleerd heb gekregen. Toch wel belangrijk hier tussen de waterratten. Maar het blijkt nog niet zo makkelijk te zijn dan ik dacht…
Komend weekend doe ik mee aan een vrijwilligers project voor koala’s. Net zoals de kangoeroes ga ik er maar vanuit dat ik ze niet in het echt ga zien, dan kan het bij elke koala die ik wel zou kunnen zien alleen maar meevallen ;) Ik leer snel hè?! Het weekend staat eigenlijk in het teken van leven in de bush bush en het onderhouden van het landschap. Daar later meer over…

Ik zeg welterusten en voor jullie een fijne dag!

Christel.