Eerste weken

Wollongong, 30-7-2011

Hallo allemaal,

Nu ik al bijna 2 weken weg van huis ben, wordt het toch eens tijd om weer een verhaal te posten. Ik moet nog erg wennen aan de situatie. Vreemde omgeving, vreemde mensen en veel alleen doen, vooral in het begin. Gelukkig is de vlucht goed gegaan en ben ik bijna 24 uur na vertrek aangekomen in Sydney. Xanne heeft me daar opgehaald en naar mijn accommodatie gebracht. Ik zit nu in een studentenhuis met vooral “undergrads”. Die zijn bezig met hun bachelor, wat betekent dat het gros een aantal jaar jonger is. De reden waarom ik hier zit, is omdat mijn eigen accommodatie nog niet beschikbaar is. Zo gauw mijn kamer vrij is, moet ik verhuizen naar een unit waar maar 6 personen wonen. Dat zal erg rustig zijn vergeleken met de 200 partypoepers in dit gebouw! Ik ben nog steeds aan het wachten op bericht, dus ik weet niet wanneer dat gaat gebeuren. Het voordeel van de partypoepers is dat je wel makkelijk mensen leert kennen. Ik ken nu een aantal personen waar ik wat meer mee kan optrekken, dat zijn dan ook de iets ouderen onder ons. Het nadeel van verhuizen is dat ik hun dus niet meer elke dag spreek en op afstand contact moet houden.

De omgeving is hier erg mooi. Ik ben helaas pas 1 keer op het strand geweest omdat het weer nog niet uitstekend is. Het is hier winter, maar eigenlijk vergelijkbaar met de zomer die ik thuis had voordat ik vertrok (en dan zelfs meer zonnige dagen dan regen). Het is hier wel koud, vooral ’s avonds en binnen, omdat er geen centrale verwarming is zoals wij dat zijn gewend. Volgende maand wordt het waarschijnlijk warmer en gaat het richting zomer. Hopelijk wordt het dan zo fijn als de afgelopen dagen bij jullie, zoals ik heb gehoord en gezien.

Zoals ik van verhalen had vernomen voordat ik vertrok, is de bevolking hier erg vriendelijk en behulpzaam. Ik heb wel nog moeite ze te verstaan. Dat kan enerzijds aan mijn niveau van Engels liggen, maar waarschijnlijk ook aan hun accent. Daarbij hebben de meeste Australiërs altijd een smile op hun gezicht (no worries), waardoor ze niet articuleren en nóg slechter verstaanbaar zijn. Het meeste moet ik lachen om de manier waarop ze (uitgebreid) een gesprek beginnen: “hello how ya doing? Good thank you. How are you? I’m fine thanks”. Een echte Hollander had in dezelfde tijd al zijn vraag gesteld, antwoord gekregen en de goededag gezegd. De enige personen die ik niet altijd zie lachen zijn de buschauffeurs. Maar dat vind ik ook niet gek als elke passagier uitstapt met “thank you”. De uitzonderingen krijgen het dan voor mekaar om bij elke busverlater te antwoorden met “you’re welcome”. En geloof me, dat zijn er veel!

Verder ervaar ik dat oversteken hier een vak apart is. Sowieso moet je rechts natuurlijk eerst controleren, omdat links wordt gereden. Dat krijg ik er nog niet goed in, dus ik kijk maar gewoon vijf keer in beide richtingen. De eerste keren dat ik alleen wilde oversteken kreeg ik het niet geregeld om lopend de overkant te bereiken. Vanaf de helft was het elke keer sprinten om niet geschept te worden (want remmen doen ze niet). Als een kind dat leert lopen heb ik van anderen bepaalde tactieken overgenomen. Het is bijvoorbeeld handig om over te steken dichtbij een rotonde. Daar zijn vluchtheuvels in het midden, dus heb je even de tijd om de weg weer opnieuw te inspecteren.

Ondertussen heb ik ook de eerste “werkweek” erop zitten. Mijn begeleiders zijn erg aardig (ook zij altijd met een smile op hun gezicht.. moeilijk verstaanbaar dus;) ) Woensdag hebben we een BBQ bij een van hen thuis gehad met alle collega’s, iets wat je in Nederland niet snel meemaakt na drie dagen werken. Het eten moet ik trouwens nog wel aan wennen, begin langzaam het Nederlandse voer te missen..

Vorige week ben ik begonnen met een paar cursussen, waarvan 1 een First Aid. Erg handig om te wat meer te weten over wat te doen in noodgevallen. Daarbij vond ik het erg fijn om zo’n cursus in een land te krijgen waar ongeveer de helft van de gevaarlijkste dieren ter wereld loslopen. Dus als ik op pad ga, neem ik maar mijn boekje voor als ik wordt gebeten door een funnel web spider of een snake. Gelukkig heb ik nog geen van deze gezien, maar helaas ook nog geen kangaroe of koalabeer. Wel een hoop vogels trouwens, die zie je hier in alle kleuren, soorten en maten. Erg mooi (soms ook lelijk), en aparte geluiden overal waar je komt (incl. de achtertuin ’s morgens in alle vroegte, das dan weer minder). De eerste dag dacht ik dat ik een kruising zag tussen een duif en een roodborstje, maar gister kwam ik erachter dat dit waarschijnlijk een voorbeeld van een kaketoe was.

Mijn eerste weekend was rustig en vooral besteed om de omgeving en studenten te leren kennen. Het winkelcentrum is hier niet ver vandaan (ben er ivm het weer al regelmatig geweest) en ik heb met de studenten wat activiteiten ondernomen. Het “Barefoot bowlen” is daar een voorbeeld van. Ik zal binnenkort foto’s plaatsen, dus als jullie iets zien dat lijkt op jeux de boules, maar dan net iets anders.. dat is een spel voor de Australische ouderen die nog een beetje actief willen blijven ;)
Afgelopen weekend heb ik het eerste “tripje” gemaakt. Zaterdag ben ik in Sydney geweest, waar we de hele dag hebben rondgelopen om maar een nihil deel van de stad te bezichtigen (foto’s volgen). We hadden geluk met het weer en het is zeker een sjieke stad. Ik hoop er nog een paar keer terug te kunnen gaan om ook andere delen te bezichtigen. Verder heb ik een lijstje van reisjes in mijn hoofd die ik hopelijk snel kan gaan maken met medestudenten of georganiseerde tochten. Dit weekend staat een “Bushwalk” van 5 á 6 uur op het programma. Hopen op goed weer!

Ik hoop dat jullie hier even mee vooruit kunnen, want ik merk dat ik niet zo’n alledaagse schrijver ben:) ik zal proberen weer snel te updaten!

Christel.