Documentaire
Blijf op de hoogte en volg Christel
16 Oktober 2013 | Australië, Wollongong
Ik begin dit verhaal waar ik vorige keer gestopt ben. Ik had aangegeven dat er na mijn artikel in het tijdschrift voor bewegingswetenschappers, nog wat publiciteit zou komen waar ik in te zien zou zijn.
Een aantal maanden geleden werd ik geïnterviewd door Megan, de coördinator van Illawarra Youth Landcare. Dit is de vrijwilligers organisatie waar ik soms weekendjes mee weg ga om landcare werk te doen. Megan heeft een documentaire gemaakt om landcare onder jongeren te promoten en op congressen te laten zien wat haar organisatie inhoudt. Daarvoor heeft ze een aantal vrijwilligers die meerdere projecten hebben gedaan over hun ervaringen laten vertellen, zodat ze een goed beeld kon creëren. Ik had niet verwacht dat een groot deel van mijn verhaal hierin verwerkt zou worden, maar uiteindelijk bleek dat het hele stuk over het koala project, waar ik vorig jaar september aan mee heb gewerkt, met mijn stem gecoverd was. Heel gek om mezelf terug te zien en te horen, vooral in het Engels!
De documentaire is terug te vinden op youtube via deze link: http://www.youtube.com/watch?v=IZae-fwYt2U&feature=share
De video duurt 19 minuten in totaal, ik ben te zien/horen op minuut 7, 12, 14 en 18.
Een paar weken later verscheen er ook een artikel in de krant over deze documentaire: http://www.illawarramercury.com.au/story/1778068/landcare-volunteers-give-and-receive/?cs=298. Leuk om te zien dat haar werk wordt gewaardeerd en verspreid in de regio.
Een ander fragment dat ik recent op facebook vond is van Megan die de eigenaar van The Crossing interviewt, het leercentrum voor jongeren waar we tijdens het koala project zijn verbleven. Hij legt, vergeleken met mij, in iets beter Engels uit wat The Crossing is en hoe de vrijwilligers aan het project meewerken. Tussendoor zijn er foto’s te zien van het weekend dat wij er verbleven: http://www.youtube.com/watch?v=2Xe6MQvIbCE
Deze maand beginnen de weekendprojecten weer, omdat het in de winter te koud is om in de natuur te overnachten. Het laatste weekend van oktober ga ik mee naar de Wombeyan Caves om te werken in de Blue Mountains. De taken zijn dit keer wederom anders omschreven dan het werk dat ik voorheen heb gedaan. Dus weer een mogelijkheid om leren, mensen te ontmoeten en te genieten van de mooie omgeving.
Op het werk loopt het nog steeds gestaagd. We hebben de tweede periode van schoolvakanties achter de rug, hoewel het dit keer niet het gehoopte aantal proefpersonen heeft opgeleverd. Om het doel van 60 kinderen in totaal te halen, hadden we op dat moment nog zeker 20 nieuwe aanmeldingen nodig. We beseften dat die lat vrij hoog werd gelegd, dus we besloten akkoord te gaan met een minimum van 50 kids en als het kan een paar extra als aanvulling. Tijdens de schoolvakantie hebben we dat doel helaas niet gehaald, maar we zijn wel weer aardig opgeschoten in de goede richting. Daarna begon me het zweet een beetje uit te breken, omdat het nog niet zo makkelijk leek om de laatste 5 tot 10 proefpersonen bij elkaar te krijgen. We bleven rondvragen en alle opties gebruiken die we aangereikt kregen. We hebben collega’s aangesproken, vrienden van proefpersonen gevraagd, basisscholen gemaild en advertenties geplaatst. Positieve reacties zijn er genoeg, maar als we mensen benaderen om afspraken te plannen, horen we niks meer. Door te blijven proberen, hebben toch nog een paar potentiëlen bevestigd en toestemming gegeven om daadwerkelijk mee te werken aan het onderzoek. Vandaag heb ik het heugelijke nieuws ontvangen dat we de 50 hebben gehaald er zelfs nog overheen kunnen gaan! Uiteindelijk zouden we toch nog in de buurt van 60 proefpersonen kunnen komen. De vingers blijven crossed, maar het lijkt erop dat we binnenkort wat te vieren hebben (in onze research groep houden ze wel van vieren, altijd reden voor een cake)!
Het voelt alsof ik sinds de start van mijn data collectie in een soort van “flow” terecht ben gekomen en dat deze opeens akelig snel tot een einde komt. Weer een hoofdstuk afgesloten en weer een stap verder. Uiteraard is dat heel verheugend, maar het gaat ook gepaard met een dubbel gevoel. Ik heb nog een lange tijd te gaan en nog veel werk te doen, maar ik heb me ontzettend geamuseerd tijdens de testen met de kids. Ik ben ze ontzettend dankbaar en zal ze zeker missen! Als ik de data collectie af heb, is de “fun” part voorbij en gaat het echte werk beginnen: data analyses en het schrijven van papers. Ik merk dat ik dat wel spannend vind. Maar ik heb vertrouwen dat ik voldoende begeleiding heb om hier ook geslaagd doorheen te komen.
Tussendoor kom ik natuurlijk nog naar huis! Het aftellen begint nu steeds sneller naar de laatste maand toe te gaan, en voor ik het weet begin ik te tellen in dagen in plaats van weken. Ook dit is heel spannend. Ik kijk er al lange tijd erg naar uit. Maar hoe korter het bij komt, hoe nerveuzer ik begin te worden. Het zal heel raar zijn om weer eens terug te stappen in mijn “oude leven”. Ik ben benieuwd of het nog is zoals ik me kan herinneren. Ik verheug me er in elk geval op iedereen weer eens te zien, friet speciaal te kunnen eten, boodschappen te kunnen doen bij de Albert Heijn en biertjes te kunnen kopen voor een niet al te belachelijke prijs!
Voordat ik in het vliegtuig naar huis stap, heb ik nog een klein tripje gepland. Helaas blijft er na mijn data collectie niet veel tijd meer over om te reizen dit jaar. Ik zou nog graag een weekje naar de outback ofzo gaan, maar het wordt krap. Voor een huwelijk van James' vrienden gaan we begin november naar Byron Bay, een van mijn favoriete bestemmingen aan de oostkust tijdens onze kerstreis afgelopen jaar. Wat zal het leuk zijn om die herinneringen op te halen, maar het zal ook een beetje moeilijk zijn om dit alleen te doen. Ik zal haar missen dit keer! Ik merk dat ik er wel aan toe ben om er tussenuit te gaan na een jaar hard werken. Even lekker genieten van de zomer en de mooie stranden.
Bij jullie begint de winter, bij ons de zomer. We hebben al een aantal verkoelende duiken in zee kunnen nemen en dat zal de komende tijd alleen maar meer worden. Het zal een beetje jammer zijn om het hoogtepunt van de zomer te missen, maar ik ruil het graag in voor een laag sneeuw en de geur van de kerstboom. Ik heb de koffers al bijna gepakt :)
Tot snel!
Christel
Een aantal maanden geleden werd ik geïnterviewd door Megan, de coördinator van Illawarra Youth Landcare. Dit is de vrijwilligers organisatie waar ik soms weekendjes mee weg ga om landcare werk te doen. Megan heeft een documentaire gemaakt om landcare onder jongeren te promoten en op congressen te laten zien wat haar organisatie inhoudt. Daarvoor heeft ze een aantal vrijwilligers die meerdere projecten hebben gedaan over hun ervaringen laten vertellen, zodat ze een goed beeld kon creëren. Ik had niet verwacht dat een groot deel van mijn verhaal hierin verwerkt zou worden, maar uiteindelijk bleek dat het hele stuk over het koala project, waar ik vorig jaar september aan mee heb gewerkt, met mijn stem gecoverd was. Heel gek om mezelf terug te zien en te horen, vooral in het Engels!
De documentaire is terug te vinden op youtube via deze link: http://www.youtube.com/watch?v=IZae-fwYt2U&feature=share
De video duurt 19 minuten in totaal, ik ben te zien/horen op minuut 7, 12, 14 en 18.
Een paar weken later verscheen er ook een artikel in de krant over deze documentaire: http://www.illawarramercury.com.au/story/1778068/landcare-volunteers-give-and-receive/?cs=298. Leuk om te zien dat haar werk wordt gewaardeerd en verspreid in de regio.
Een ander fragment dat ik recent op facebook vond is van Megan die de eigenaar van The Crossing interviewt, het leercentrum voor jongeren waar we tijdens het koala project zijn verbleven. Hij legt, vergeleken met mij, in iets beter Engels uit wat The Crossing is en hoe de vrijwilligers aan het project meewerken. Tussendoor zijn er foto’s te zien van het weekend dat wij er verbleven: http://www.youtube.com/watch?v=2Xe6MQvIbCE
Deze maand beginnen de weekendprojecten weer, omdat het in de winter te koud is om in de natuur te overnachten. Het laatste weekend van oktober ga ik mee naar de Wombeyan Caves om te werken in de Blue Mountains. De taken zijn dit keer wederom anders omschreven dan het werk dat ik voorheen heb gedaan. Dus weer een mogelijkheid om leren, mensen te ontmoeten en te genieten van de mooie omgeving.
Op het werk loopt het nog steeds gestaagd. We hebben de tweede periode van schoolvakanties achter de rug, hoewel het dit keer niet het gehoopte aantal proefpersonen heeft opgeleverd. Om het doel van 60 kinderen in totaal te halen, hadden we op dat moment nog zeker 20 nieuwe aanmeldingen nodig. We beseften dat die lat vrij hoog werd gelegd, dus we besloten akkoord te gaan met een minimum van 50 kids en als het kan een paar extra als aanvulling. Tijdens de schoolvakantie hebben we dat doel helaas niet gehaald, maar we zijn wel weer aardig opgeschoten in de goede richting. Daarna begon me het zweet een beetje uit te breken, omdat het nog niet zo makkelijk leek om de laatste 5 tot 10 proefpersonen bij elkaar te krijgen. We bleven rondvragen en alle opties gebruiken die we aangereikt kregen. We hebben collega’s aangesproken, vrienden van proefpersonen gevraagd, basisscholen gemaild en advertenties geplaatst. Positieve reacties zijn er genoeg, maar als we mensen benaderen om afspraken te plannen, horen we niks meer. Door te blijven proberen, hebben toch nog een paar potentiëlen bevestigd en toestemming gegeven om daadwerkelijk mee te werken aan het onderzoek. Vandaag heb ik het heugelijke nieuws ontvangen dat we de 50 hebben gehaald er zelfs nog overheen kunnen gaan! Uiteindelijk zouden we toch nog in de buurt van 60 proefpersonen kunnen komen. De vingers blijven crossed, maar het lijkt erop dat we binnenkort wat te vieren hebben (in onze research groep houden ze wel van vieren, altijd reden voor een cake)!
Het voelt alsof ik sinds de start van mijn data collectie in een soort van “flow” terecht ben gekomen en dat deze opeens akelig snel tot een einde komt. Weer een hoofdstuk afgesloten en weer een stap verder. Uiteraard is dat heel verheugend, maar het gaat ook gepaard met een dubbel gevoel. Ik heb nog een lange tijd te gaan en nog veel werk te doen, maar ik heb me ontzettend geamuseerd tijdens de testen met de kids. Ik ben ze ontzettend dankbaar en zal ze zeker missen! Als ik de data collectie af heb, is de “fun” part voorbij en gaat het echte werk beginnen: data analyses en het schrijven van papers. Ik merk dat ik dat wel spannend vind. Maar ik heb vertrouwen dat ik voldoende begeleiding heb om hier ook geslaagd doorheen te komen.
Tussendoor kom ik natuurlijk nog naar huis! Het aftellen begint nu steeds sneller naar de laatste maand toe te gaan, en voor ik het weet begin ik te tellen in dagen in plaats van weken. Ook dit is heel spannend. Ik kijk er al lange tijd erg naar uit. Maar hoe korter het bij komt, hoe nerveuzer ik begin te worden. Het zal heel raar zijn om weer eens terug te stappen in mijn “oude leven”. Ik ben benieuwd of het nog is zoals ik me kan herinneren. Ik verheug me er in elk geval op iedereen weer eens te zien, friet speciaal te kunnen eten, boodschappen te kunnen doen bij de Albert Heijn en biertjes te kunnen kopen voor een niet al te belachelijke prijs!
Voordat ik in het vliegtuig naar huis stap, heb ik nog een klein tripje gepland. Helaas blijft er na mijn data collectie niet veel tijd meer over om te reizen dit jaar. Ik zou nog graag een weekje naar de outback ofzo gaan, maar het wordt krap. Voor een huwelijk van James' vrienden gaan we begin november naar Byron Bay, een van mijn favoriete bestemmingen aan de oostkust tijdens onze kerstreis afgelopen jaar. Wat zal het leuk zijn om die herinneringen op te halen, maar het zal ook een beetje moeilijk zijn om dit alleen te doen. Ik zal haar missen dit keer! Ik merk dat ik er wel aan toe ben om er tussenuit te gaan na een jaar hard werken. Even lekker genieten van de zomer en de mooie stranden.
Bij jullie begint de winter, bij ons de zomer. We hebben al een aantal verkoelende duiken in zee kunnen nemen en dat zal de komende tijd alleen maar meer worden. Het zal een beetje jammer zijn om het hoogtepunt van de zomer te missen, maar ik ruil het graag in voor een laag sneeuw en de geur van de kerstboom. Ik heb de koffers al bijna gepakt :)
Tot snel!
Christel
-
20 Oktober 2013 - 14:35
Marga Van Loo:
Hoi meid,
Leuk verhaal weer. Verheugen ons op je komst in december HEERLIJK!
Groetjes pap en mam -
20 Oktober 2013 - 17:59
Ingrid Martens:
Hoi Christel,
Eens om de zoveel tijd lees ik weer al je verhalen. Geweldig om te lezen. Fijn ook om te lezen dat het goed met je gaat. Ik heb al gehoord dat je wilt komen trainen en zo. Super. Tot snel.
Groetjes,
Ingrid -
21 Oktober 2013 - 18:59
Esther:
Hey Christelke,
Een mail...dacht meteen lezen, leuk je verhalen te lezen!
Hoop dat de tijd richting 5 december in positieve zin opschiet en dat je toch kunt genieten van je 2de zomer in Australië en dat je alle mooie herinneringen koestert!
Hoop n glimp van je te kunnen opvangen in december....!
Ik mis je! Met liefs Esther -
21 Oktober 2013 - 21:16
Tim:
Hey Christel,
Leuk om weer te leaze en deze kjer auch te zeen!
Klink waal jel erg australisch ;)
Groetjes Tim -
21 Oktober 2013 - 22:51
Miriam:
hey christel,
Wat leuk dat je effe hierheen komt. Wil je even laten herhinneren dat de trainingstijden niet veranderd zijn en dat wij nog altijd op dinsdag en vrijdag trainen. Zou het hartstikke leuk vinden als we je een avondje bij kunnen kletsen en als het even kan kijken of het je het handballen nog niet verleerd bent op de training!
Heel veel groetjes, miriam -
22 Oktober 2013 - 11:10
Tuub:
Leuk om weer ff get van dich te heure!! Tot gauw!!
xx -
23 Oktober 2013 - 20:19
Hilly Muijres:
Ha Christel, heel fijn wat ik allemaal lees over je studie en al je belevenissen. Ga zo door. Trouwens heel veel plezier als je even in Nederland, het kikkerlandje bent. Heel veel groetjes, Holly -
27 Oktober 2013 - 11:19
Floor:
Boh je klinkt echt australisch haha!
Leuk om die filmpjes te zien en dat je naast de studie ook nog genoeg andere leuke en gezellige dingen doet!
Succes met de laatste loodjes voordat je naar NL komt :)
x
-
03 November 2013 - 21:51
Annie:
Hallo Christel,
Weer een leuke story, super!
Maar op dit moment ben je vast de dagen al bijna aan het tellen tot je vertrek naar Aelse!!
Geniet nog ff van de zomer daar, hier is het nu herfstachtig.
groetjes en tot snel, Annie -
06 November 2013 - 13:59
Ton Sleijpen:
Heb je reis verslag en dokomenten gelezen.
Ben er toch wel even stil van geweest, zo'n jonge meid in dat verre Australië.
Bewonder je onderneming dwang en wat je niet allemaal mee maakt, ben blij voor je dat je limiet van 50 -60 hebt gehaald in je project.
Zullen we je nog eens terug zien in Nederland buiten de bezoekjes.
Heb van John gehoord dat je 5 december op bezoek komt.
De pluk bij Pijpers zit er weer op, weer veel appels en peren.
Waren weer zo'n beetje met dezelfde groep.
Op 21 november is weer de gebruikelijke afsluiting bij Maas in Catsop met een hapje en een drankje.
Ik zal dan aan de mensen die je kennen de groeten doen en dat het goed met je gaat ook wat betreft je studie.
Gr. Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
